"Łowca autografów" - Zadie Smith

To mój pierwszy kontakt z prozą pani Zadie Smith, chociaż już dość dawno temu czytałem o niej wiele dobrego. Książkę "Łowca autografów" dostałem ostatnio w prezencie od mojego brata, więc nie wypadało, żeby kurzyła się zbyt długo na półce. 

Przyznam szczerze, że na początku nie było mi łatwo rozsmakować się w niej. Powieść wydawała mi się nieco zbyt obca, trochę nudnawa, a bohaterowie antypatyczni. Nie potrafiłem doszukać się w niej głębszego sensu. Mimo to byłem zdecydowany doczytać ją do końca i cieszę się, że tak się stało. Z rozdziału na rozdział książka i jej bohaterowie stawali się mi bliżsi, a opowieść nabierała coraz żywszych barw, by w ostatnich rozdziałach zmusić mnie do głębszego zastanowienia nad kilkoma istotnymi w życiu sprawami. 

Poza kwestiami najbardziej ewidentnymi i rzucającymi się w oczy, jak problem sławy, "Łowca autografów" stał się dla mnie również powieścią o zagubieniu człowieka we współczesnym świecie, o tym, jak łatwo stracić z oczu to, co naprawdę ważne i skupić się na pogoni za rzeczami, które nie dadzą szczęścia. Widzę w niej też ostrzeżenie przed duchową pustką, która popycha nas we wspomniane niebezpieczeństwa, by ostatecznie uwięzić w samotności. 

Książka Zadie Smith zaczęła się na pozór niepoważnie i jak dla mnie, mało ciekawie. Z czasem odkryła jednak przede mną swoją głębię. Zaczynam odczuwać pokusę sięgnięcia po inne powieści tej autorki.